Een weekje hippies.

Het is maandagavond 2 december. Nog drie dagen en het is Sinterklaas. De lootjes zijn getrokken, snoep en chocola is ingeslagen en de cadeautjes zijn gekocht. Het zijn de laatste dagen hier op de chakra. Langzaam bereiden we ons voor op het vertrek richting Gobernador Gregores in Santa Cruz. De tickets voor de 17 uur durende busreis zijn betaald, vrijdag vertrekken we die kant op. 

Ondertussen zijn we ook al weer 10 dagen bij 'de hippies' in Mallin Ahagado. Echte hippies zijn ze dus niet. De hippies kwamen hier 40 jaar geleden om wiet te roken en niets te doen. De mensen op de chakra zijn zelf bewuste ecologische self-sustainable flierefluiters. 3 broers hebben na 10 jaar reizen en geld verdienen door juwelen en kleding uit India te verkopen in Italië, een stuk grond gekocht waar ze nu zo'n 10 jaar aan het klussen zijn. Er staan 4 grote huizen (aan een 5e wordt gewerkt), wat schuurtjes en alles verloopt hier volgens de regels van de chaos. Een van de gebouwen waar wij aan zóuden werken, was omver geblazen. Helaas pindakaas.

Aan het huis kon niet worden gewerkt, dus daarom mochten wij de hele week rotklusjes doen. En ondertussen krijgen we de indruk dat dit het verhaal van wwoofing is. Zoals een wijs man eens zei: je geeft de spijkers aan en de baas timmert ze er in. Maar niet getreurd, wij laten ons vrolijk uitbuiten en her en der mogen we wat moois ondernemen. We begrijpen het wel, je hebt wat mensen over de vloer, geeft ze eten en een bed en als de dingen gedaan zijn die gedaan moesten worden kan je achterstallige klussen verwerken. Maar joh, alles ok. hier, we werken lekker door. Bijkomend voordeel is, je werkt de hele dag buiten en het is hier altijd mooi weer. 

Goed, over de laatste week dus, 2 dagen waanden we ons in de Boliviaanse bossen waar Che Guevara zijn laatste dagen een revolutie probeerde te ontketenen. In zijn laatste dagboek dat ik meekreeg (bedankt Frederik.), schrijft hij over bossen, beekjes en het aanleggen van waterleidingen. Dat doen wij dus ook. In nauwe gangetjes met stekels en distels gaan we 40 cm de grond in om een buis aan te leggen. 

Dag 3, de woensdag, was interessanter. De bouw van het huis van de vaders werd voortgezet. Het skelet van het gebouw stond, we moesten de boel alleen nog aan elkaar draaien. Zonder al te veel instructie verliep de dag snel en konden we rond 8 uur inpakken. Van 9 tot 21 waren we weg, we werkten van 13 tot 18. Zo gaat dat bij de structuurlozen. Donderdag en vrijdag mochten we hout stapelen en de moestuin wat bijwerken en voor we het wisten was de week al weer voorbij. 

Ondertussen probeerden we wat contact te hebben met de figuren hier. Met de een ging dat makkelijker als met de ander. De drie broers gingen hun gang. Maandag nam vooral de oudste een dominante positie in. Gabriël, 39 jaar, vriendje van Gabriella werkte in ons huis de badkamer bij. Zonder melding te maken verplaatste hij her en der wat van onze eigendommen en zo deed de situatie zich voor dat we op dag 1 niet wisten of deze hippies jatgrage vingers hadden. Waar was de telefoon van Jesse gebleven? Gabriel had al verteld dat we op moesten passen, de kinderen lopen overal rond en pakken wat ze voor handen hebben. De volgende ochtend vertelde Gabriël doodleuk dat het op een balk in ons huisje lag. De telefoon terug, de lucht geklaard, een rare bijsmaak. 

Woensdag werkten we met Gerardo, donderdag en vrijdag op instructie van Leon. Gerardo is een vrolijke vent en constant in discussie met Gabriel. Hij heeft drie kinderen van zijn partner Paula, waar hij zich niet al te druk om maakt. Eten kregen we van Paula (maakt een totaal onvoorspelbare indruk (ze vertelde op dag 1 toen ik trots vertelde dat Marloes en ik brieven sturen dat ze hier niet aan vriendjes en vriendinnetjes deden( terwijl ze zelf 'het vriendinnetje' van Gerardo is))). Nu goed, wat zij doen moeten ze zelf weten, wij doen er wel aan. 

Gabriella en Layin (een Spaanse vriend) waren toegankelijk en vertelden ons wat over wat ze aan het doen waren. Layin werkte bijvoorbeeld aan het maken van bier. Dat was helaas pas over 20 dagen klaar, dus tot die tijd leefden we op wat het huis aanbood. Linzen, rijst, pasta en groenten van het land. We aten met hun in de middag. Ontbijt en avond maakten we zelf. Wel een leuk project, er waren wat kruiden en onbekende groenten en we redden ons maar. In de ochtend aten we versgebakken broodjes: meel, zout en water en bakken maar. Het weekend waren we in Bariloche, weer even de bekende wereld van biertjes, vlees en WiFi in.

p.s. En ohja, naast 2 honden, is er ook een paard. Gala.