Manana Manana

Het feestje donderdagavond was mooi, het was prettig drinken in de O'malleys. Iedereen die er was, dank voor jullie komst! Vanavond in Nunspeet met beider ouders een drankje gedaan en morgenvroeg is het zo ver. Jesse en ik stappen in Utrecht in een bus die ons naar Londen zal brengen. Vandaar vliegen we de 27e om 12.05 naar Dallas (Texas) en door naar Buenos Aires. Nieuw op deze blog is de naam Jesse. Met Jesse, vriend, dispuut en reisgenoot, trekken ik naar het zuidelijkste punt van Zuid-Amerika.

Wat betekent het dat we samen gaan? Ik heb eigenlijk geen flauw idee. Volgens mij mogen we elkaar wel. Alhoewel, natuurlijk heb ik een idee. We kennen elkaar nu een jaar of drie, hebben 2 zomers gezamenlijk in Franse gebergtes doorgebracht en nu is het tijd voor het grovere werk. De eerste helft van 2013 hebben we onze plannen besproken. Allebei waren we klaar met studeren en voor ons allebei staat de toekomst open. Helaas hebben we allebei niet de ambitie om knoeperdhard in het keurslijf van carrieretijgers te springen (wat, Nota Bene, overigens niet betekent dat we niet willen werken!). De tijd nemen om een nieuw werelddeel te ontdekken spreekt ons beiden wel aan. We delen een interesse in ruige onverkende gebieden, sociaal economische vraagstukken. politieke treffen tussen vrijheid en solidariteit, autonomie en gemeenschap. Ons ei kunnen we wel aan elkaar kwijt. En het idee dat het met twee gezelliger is dan alleen, maakt het motief voor ons gezamenlijk vertrek alleen maar sterker. 

In de voorbereidingen van afgelopen tijd hebben we beiden een ander pad gekozen. Ik heb nog nooit zo snel iemand een lesboek Spaans zien doorwerken. Wat mij betreft doet Jesse de komende maanden het woord. Ikzelf ben wat bezig gegaan met geschiedenis, filosofie en literatuur. Hierin wordt de verhouding tot het Europese continent al zichtbaar. Tussen 1850 en 1900 was Argentinië het tweede beloofde land (na de VS) van de Americas. Veel Europese immigranten kwamen hier hun geluk beproeven. Nu is nog maar 2% van de Argentijnse bevolking 'inheems'. Dit leidt meteen tot de bevrijdingsfilosofie van Dussel. Deze Argentijn stelt dat Europa, inherent aan het denksysteem, altijd een universeel onderdrukker is geweest, Heersen, overheersen en beheersen. Of het nu gaat om individuele verlangens (stoa, epicurus) of internationale verbanden (er is in of door geen ander continent niet zoveel bloed gevloeid). Deze dominante positie leidt tot wat Dussel het centrum noemt, de rest is de periferie. Beter zou het zijn als het centrum verdwijnt en de onderdrukten bevrijdt worden. Hoe dit volgens Dussel vorm krijgt, daar kom ik later graag nog eens op terug. 

De verdeling van systeem en beheersing is te beperkt voor de Argentijn. Ook in de Literatuur vinden we dat terug. Jorge Luis Borges is een van de meest geprezen schrijvers van Argentinië. Hij vond nieuwe manieren van kijken naar de moderne (Europese) wereld in metaforen en filosofische debatten. Borges is het meest bekend om zijn werk in korte verhalen, zoals Ficciones en El Aleph. Niet het grijpbare, maar het ongrijpbare, niet de stabiliteit van controle maar de verwondering over het onverwachte intrigeerde hem. Raadselachtigheden en absurditeiten vormen het wezen van verhalen. Ook hier toont de Argentijn zich wars van beheersing. Het gaat er niet om het ongrijpbare te grijpen, het gaat erom het te tonen. 

Of Juan met de Pet er zo over denkt, dat zal de komende 3 maanden gaan blijken. Hoe de Argentijn (die volgens Maxima vast ook niet bestaat) zich verhoudt tot zijn geschiedenis (Peron, Videla, Wereldkampioenschappen voetbal, de Junta en de Falkland oorlog), tot zijn cultuur (Tango, Beef, Wereldkampioenschappen voetbal en hartstochten), religie (Wereldkampioenschappen voetbal en/of Katholicisme) en alles wat er verder voor Argentijnen belangrijk is (Wereldkampioenschappen voetbal), dat zullen we onderzoeken. Veel thema's zullen de revue passeren. Voor nu kunnen we slechts nog dromen over alles wat gaat komen en morgen met frisse moed de bus in stappen. 

Tot Overzees, een groet!

Ook namens Jesus,

El Campo